Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

alae O

  • 1 ala

    ,alae f
    крыло

    Latin-Russian dictionary > ala

  • 2 ala

    āla, ae, f. [pour axla, cf. axila] - voir hors site ala. [st1]1 [-] aile (d'un oiseau).    - meae alae pennas non habent, Plaut.: mes ailes n'ont pas de plumes.    - plaudere alis, Virg.: battre des ailes.    - au fig. velorum pandimus alas, Virg. En. 3: nous déployons les ailes de nos voiles.    - pedibus timor addidit alas, Virg.: la peur lui donnait des ailes.    - seu mors atris circumvolat alis, Hor.: soit que la Mort m'environne de ses ailes noires.    - tu viperam sub ala nutricas, Petr.: tu nourris une vipère dans ton sein?    - me jucundis sopor impulit alis, Prop.: le sommeil m'a poussée d'une aile propice. [st1]2 [-] épaule, aisselle, bras.    - portare sub ala, Hor.: porter sous son bras.    - numquid alarum negligens sudor? Petr.: est-ce, par négligence, un peu de transpiration sous mes aisselles? [st1]3 [-] aile d'une armée (composée ordinairement de troupes auxiliaires).    - ala dextra: aile droite.    - ala sinistra: aile gauche. [st1]4 [-] aile de cavalerie, corps de cavalerie (de cinq cents hommes environ); escadrons; bande d'hommes à cheval (chasseurs).    - praeficere aliquem alae, Cic. Off. 2: placer qqn à la tête d'un escadron.    - novissimo tempore praefuit etiam alterae (= alteri) equitum alae, Nep.: dans les derniers temps, il eut en outre le commandement de l'un des deux corps de cavalerie.    - dum trepidant alae, saltusque indagine cingunt, Virg. En. 4: tandis que les cavaliers s'affairent à entourer les taillis de filets. [st1]5 [-] Vitr. aile (d'un bâtiment), portique latéral, colonnade.    - cf. gr. πτερά. [st1]6 [-] Plin. cavité (chez les quadrupèdes) où la cuisse de devant se rattache au poitrail; nageoire (de poisson). [st1]7 [-] Plin. angle formé par l'insertion d'une feuille ou d'une branche à la tige, fourchon. [st1]8 [-] Ala Nova, ae, f.: Alanova (ville de Pannonie).    - d'autres villes (Ala Flaviana...) sont dénommées de la même façon: il s'agit de villes où ont séjourné des soldats jusqu'à la fin de leur service; cf. Castra...
    * * *
    āla, ae, f. [pour axla, cf. axila] - voir hors site ala. [st1]1 [-] aile (d'un oiseau).    - meae alae pennas non habent, Plaut.: mes ailes n'ont pas de plumes.    - plaudere alis, Virg.: battre des ailes.    - au fig. velorum pandimus alas, Virg. En. 3: nous déployons les ailes de nos voiles.    - pedibus timor addidit alas, Virg.: la peur lui donnait des ailes.    - seu mors atris circumvolat alis, Hor.: soit que la Mort m'environne de ses ailes noires.    - tu viperam sub ala nutricas, Petr.: tu nourris une vipère dans ton sein?    - me jucundis sopor impulit alis, Prop.: le sommeil m'a poussée d'une aile propice. [st1]2 [-] épaule, aisselle, bras.    - portare sub ala, Hor.: porter sous son bras.    - numquid alarum negligens sudor? Petr.: est-ce, par négligence, un peu de transpiration sous mes aisselles? [st1]3 [-] aile d'une armée (composée ordinairement de troupes auxiliaires).    - ala dextra: aile droite.    - ala sinistra: aile gauche. [st1]4 [-] aile de cavalerie, corps de cavalerie (de cinq cents hommes environ); escadrons; bande d'hommes à cheval (chasseurs).    - praeficere aliquem alae, Cic. Off. 2: placer qqn à la tête d'un escadron.    - novissimo tempore praefuit etiam alterae (= alteri) equitum alae, Nep.: dans les derniers temps, il eut en outre le commandement de l'un des deux corps de cavalerie.    - dum trepidant alae, saltusque indagine cingunt, Virg. En. 4: tandis que les cavaliers s'affairent à entourer les taillis de filets. [st1]5 [-] Vitr. aile (d'un bâtiment), portique latéral, colonnade.    - cf. gr. πτερά. [st1]6 [-] Plin. cavité (chez les quadrupèdes) où la cuisse de devant se rattache au poitrail; nageoire (de poisson). [st1]7 [-] Plin. angle formé par l'insertion d'une feuille ou d'une branche à la tige, fourchon. [st1]8 [-] Ala Nova, ae, f.: Alanova (ville de Pannonie).    - d'autres villes (Ala Flaviana...) sont dénommées de la même façon: il s'agit de villes où ont séjourné des soldats jusqu'à la fin de leur service; cf. Castra...
    * * *
        Ala, alae. Virg. Aile d'oiseau, ou d'autre beste qui vole.
    \
        Ala. Plin. Aiscelle, ou les ailes.
    \
        Alas hominis vellere. Iuuen. arracher le poil des aiscelles.
    \
        Alae vocantur ab alarum similitudine, Equitum ordines. Liu. Les ailes d'une armee.
    \
        Fati alas tardare. Horat. Retarder la mort.
    \
        Alae sagittae. Virg. Les pennes ou empennons d'une fleiche.
    \
        Hirsutae alae. Horat. Les ailes ou aiscelles d'un homme velues.
    \
        Plantares alae Mercurii. Stat. Les ailes qu'il ha à la plante de ses pieds.
    \
        Accommodare alas humeris. Ouid. Approprier, Mettre et appliquer bien proprement.
    \
        Concutere alas. Claud. Batre les ailes ensemble.
    \
        Alis coruus euerberabat os oculosque hostis. Quintil. Batoit et frappoit des ailes, etc.
    \
        Exuere alas. Virg. Oster.
    \
        Pandere alas ad solem aestiuum. Virg. Estendre.
    \
        Plaudere alis. Virg. Frapper des deux ailes contre le corps.

    Dictionarium latinogallicum > ala

  • 3 ala

    āla, ae, f. (v. ago, also = agla, u. davon Demin. axilla, deutsch ›Achsel‹, wie mala v. mando u. davon Demin. maxilla, palus v. pango, also = paglus u. dav. Demin. paxillus), der Flügel des Vogels usw. als das In-Bewegung-Setzende (während pennae = der Flügel des Vogels als Gefieder), I) eig.: alae pennae, Plaut.: galli plausu premunt alas, Cic.: levare se alis, v. Raben, Liv.: alis plaudens columba, Verg.: movere alas, Ov.: alas explicare, Mart., expandere, Plin.: alas quatere, Verg.: alis everberabat os oculosque Galli corvus, Quint.: alam frangere, Plin.: alarum articulos insecare, Plin. – der Bienen, pandere alas ad solem aestivum, Verg.: alas eripere regibus apum, Verg. – des Ikarus, alas accommodare od. assumere umeris, Ov. – an Göttern, hic paribus nitens Cyllenius alis constitit, Verg.: alius illi (Iovi) alas imposuit, alius cornua, Sen.: der Harpyien, der Fama, des Amor, der Iris, Verg. – poet. des (als Vogel gedachten) Schiffes, das Ruder, classis centenis remiget alis, Prop. (vgl. alarum remi od. remigium, v. den Flügeln, Verg. u.a.); od. das Segel, velorum pandimus alas, Verg. – u. poet. als Bild der raschen od. der sanften, unmerklichen Bewegung, v. Winden, madidis notus evolat alis, Ov.: u.v. Blitz, emicat et ventis et fulminis ocior alis, Verg. – v. der Zeit, Sen.: des Todes, Hor.: des Schlafes, Tibull. – u. als Bild der Schnelligkeit übh., sibi fecerat alas concitus equus, Sil. – vgl. das Wortspiel: Me. Vox mihi ad aures advolavit. So. Ne ego homo infelix fui, qui non alas intervelli, Plaut. Amph. 325 sq.

    II) übtr.: A) der dem Flügel entsprechende Teil am tierischen Körper u. am Baume: 1) beim Menschen, die Achsel, der obere u. untere Teil des Arms, wo er an die Schultern grenzt, alae grandes, Iuven.: umbonibus incussāque alā sternere hostes, Liv.: sub ala fasciculum portare librorum, Hor.: tu viperam sub ala nutricas, Petron. 77, 1 (sprichw., s. vīpera). – bes. die mit Haaren bewachsene, einen unangenehmen, schweißigen Bocksgeruch ausströmende Achselgrube, -höhle, graveolentia alarum, Plin.: alarum neglegens sudor, Petr.: gravis hirsutis cubet hircus in alis, Hor. – Die Achselhaare pflegten die Alten sich auszureißen, alas vellere, Sen. u. Iuven.: dah. das Wortspiel: Sy. Sine pinnis volare hau facilest; meae alae pinnas non habent. Mi. Nolito edepol devellisse; iam his duobus mensibus volucres alae tibi erunt hirquinae, Plaut. Poen. 872 sqq. – meton., alae, die Arme, Itala Luc. 2, 28 u. Esth. 4, 11. – 2) bei den Tieren, die »Höhlung« wo die vordern Schenkel an den Bug anschließen, die Achsel, Plin. 9, 159 u.s. – 3) der durch Anfügung eines Astes, Zweiges od. Blattes gebildete Winkel, auch wir (als botan. t.t.) die Achsel, Plin. 16, 29 u.ö.

    B) als t.t. der Baukunst, Plur. alae = die rechts u. links im Atrium u. im einzelligen Tempel hinlaufenden Seitenräume, die die Tiefe der Zimmer haben, aber nach dem Atrium zu offen sind, Seitenhallen, Säulengänge, Vitr. 6, 3, 4; 4, 7, 2. Vgl. Beckers Gallus Bd. 2. S. 213 ff. (Ausg. 3).

    C) als milit. t.t. der Flügel des Heeres, die Flügeltruppen, zunächst die Scharen der röm. Reiterei, die, regelmäßig 300 Mann bei einer Legion, die Linie des Fußvolks auf beiden Seiten deckten, s. Cinc. b. Gell. 16, 4, 6. Serv. Verg. Aen. 4, 121. – später eine Abteilung der Bundesgenossen, bes. ihre Reiterei, die eig. die Flanken der röm. Legionen decken sollten, aber auch oft in die erste Linie gestellt wurden, die Schwadron, Schar, Abteilung, gew. 500 Mann; als die Bundesgenossen das röm. Bürgerrecht erhalten hatten, die im röm. Heere dienenden »Hilfstruppen (Reiterei u. Fußvolk)« übh. (gew. alarii equites, alariae cohortes od. bl. alarii gen., s. ālārius), cum te Pompeius alae alteri praefecisset, Cic.: Campanorum alam, quingentos ferme equites, excedere acie iubet, Liv.: peditatu, equitibus atque alis cum hostium legionibus pugnavit, Liv. Vgl. Ruhnk. Suet. Aug. 38. Heine Cic. de off. 2, 45. – endlich zur Kaiserzeit diejenigen Reiterabteilungen des röm. Heeres, die nicht ausdrücklich zu einer Legion gehörten, gew. Fremde, 500, auch 1000 Mann (dah. ala miliaria) stark, Inscr. – zuw. auch für eine »Schar« Reiterei von 500 od. 1000 Mann bei andern Völkern, zB. der »Leibschar« der mazed. Könige b. Nep. Eum. 1, 7. Liv. 37, 40, 5: u. bei Dichtern für »Reiterschar« übh., wie Verg. Aen. 11, 730, u. für »berittene Jäger« insbes., Verg. Aen. 4, 121 (Vgl. Sil. 2, 419).

    lateinisch-deutsches > ala

  • 4 ala

    āla, ae, f. (v. ago, also = agla, u. davon Demin. axilla, deutsch ›Achsel‹, wie mala v. mando u. davon Demin. maxilla, palus v. pango, also = paglus u. dav. Demin. paxillus), der Flügel des Vogels usw. als das In-Bewegung-Setzende (während pennae = der Flügel des Vogels als Gefieder), I) eig.: alae pennae, Plaut.: galli plausu premunt alas, Cic.: levare se alis, v. Raben, Liv.: alis plaudens columba, Verg.: movere alas, Ov.: alas explicare, Mart., expandere, Plin.: alas quatere, Verg.: alis everberabat os oculosque Galli corvus, Quint.: alam frangere, Plin.: alarum articulos insecare, Plin. – der Bienen, pandere alas ad solem aestivum, Verg.: alas eripere regibus apum, Verg. – des Ikarus, alas accommodare od. assumere umeris, Ov. – an Göttern, hic paribus nitens Cyllenius alis constitit, Verg.: alius illi (Iovi) alas imposuit, alius cornua, Sen.: der Harpyien, der Fama, des Amor, der Iris, Verg. – poet. des (als Vogel gedachten) Schiffes, das Ruder, classis centenis remiget alis, Prop. (vgl. alarum remi od. remigium, v. den Flügeln, Verg. u.a.); od. das Segel, velorum pandimus alas, Verg. – u. poet. als Bild der raschen od. der sanften, unmerklichen Bewegung, v. Winden, madidis notus evolat alis, Ov.: u.v. Blitz, emicat et ventis et fulminis ocior alis, Verg. – v. der Zeit, Sen.: des Todes, Hor.: des Schlafes, Tibull. – u. als Bild der Schnelligkeit
    ————
    übh., sibi fecerat alas concitus equus, Sil. – vgl. das Wortspiel: Me. Vox mihi ad aures advolavit. So. Ne ego homo infelix fui, qui non alas intervelli, Plaut. Amph. 325 sq.
    II) übtr.: A) der dem Flügel entsprechende Teil am tierischen Körper u. am Baume: 1) beim Menschen, die Achsel, der obere u. untere Teil des Arms, wo er an die Schultern grenzt, alae grandes, Iuven.: umbonibus incussāque alā sternere hostes, Liv.: sub ala fasciculum portare librorum, Hor.: tu viperam sub ala nutricas, Petron. 77, 1 (sprichw., s. vipera). – bes. die mit Haaren bewachsene, einen unangenehmen, schweißigen Bocksgeruch ausströmende Achselgrube, -höhle, graveolentia alarum, Plin.: alarum neglegens sudor, Petr.: gravis hirsutis cubet hircus in alis, Hor. – Die Achselhaare pflegten die Alten sich auszureißen, alas vellere, Sen. u. Iuven.: dah. das Wortspiel: Sy. Sine pinnis volare hau facilest; meae alae pinnas non habent. Mi. Nolito edepol devellisse; iam his duobus mensibus volucres alae tibi erunt hirquinae, Plaut. Poen. 872 sqq. – meton., alae, die Arme, Itala Luc. 2, 28 u. Esth. 4, 11. – 2) bei den Tieren, die »Höhlung« wo die vordern Schenkel an den Bug anschließen, die Achsel, Plin. 9, 159 u.s. – 3) der durch Anfügung eines Astes, Zweiges od. Blattes gebildete Winkel, auch wir (als botan. t.t.) die Achsel, Plin. 16, 29 u.ö.
    ————
    B) als t.t. der Baukunst, Plur. alae = die rechts u. links im Atrium u. im einzelligen Tempel hinlaufenden Seitenräume, die die Tiefe der Zimmer haben, aber nach dem Atrium zu offen sind, Seitenhallen, Säulengänge, Vitr. 6, 3, 4; 4, 7, 2. Vgl. Beckers Gallus Bd. 2. S. 213 ff. (Ausg. 3).
    C) als milit. t.t. der Flügel des Heeres, die Flügeltruppen, zunächst die Scharen der röm. Reiterei, die, regelmäßig 300 Mann bei einer Legion, die Linie des Fußvolks auf beiden Seiten deckten, s. Cinc. b. Gell. 16, 4, 6. Serv. Verg. Aen. 4, 121. – später eine Abteilung der Bundesgenossen, bes. ihre Reiterei, die eig. die Flanken der röm. Legionen decken sollten, aber auch oft in die erste Linie gestellt wurden, die Schwadron, Schar, Abteilung, gew. 500 Mann; als die Bundesgenossen das röm. Bürgerrecht erhalten hatten, die im röm. Heere dienenden »Hilfstruppen (Reiterei u. Fußvolk)« übh. (gew. alarii equites, alariae cohortes od. bl. alarii gen., s. alarius), cum te Pompeius alae alteri praefecisset, Cic.: Campanorum alam, quingentos ferme equites, excedere acie iubet, Liv.: peditatu, equitibus atque alis cum hostium legionibus pugnavit, Liv. Vgl. Ruhnk. Suet. Aug. 38. Heine Cic. de off. 2, 45. – endlich zur Kaiserzeit diejenigen Reiterabteilungen des röm. Heeres, die nicht ausdrücklich zu einer Legion gehörten, gew. Fremde, 500, auch 1000 Mann
    ————
    (dah. ala miliaria) stark, Inscr. – zuw. auch für eine »Schar« Reiterei von 500 od. 1000 Mann bei andern Völkern, zB. der »Leibschar« der mazed. Könige b. Nep. Eum. 1, 7. Liv. 37, 40, 5: u. bei Dichtern für »Reiterschar« übh., wie Verg. Aen. 11, 730, u. für »berittene Jäger« insbes., Verg. Aen. 4, 121 (Vgl. Sil. 2, 419).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ala

  • 5 ala

    āla, ae, f. [for axla, contr. from axilla, Cic. Or. 45, 153; cf. anchos = ômos (Hesych.) = shoulder = O. H. Germ. Ahsala; Germ. Achsel].
    I.
    Lit., a wing, as of a bird: galli plausu premunt alas, Enn. ap. Cic. Div. 2, 26; Verg. A. 3, 226 al.: Me. Vox mihi ad aurīs advolavit. So. Ne ego homo infelix fui, qui non alas intervelli, that I did not pluck off its wings, Plaut. Am. 1, 1, 170.— Poet., of the gods:

    Mors atris circumvolat alis,

    Hor. S. 2, 1, 58:

    volucris Fati Tardavit alas,

    id. C. 2, 17, 25:

    bibulae Cupidinis alae,

    Ov. A. A. 1, 233:

    furvis circumdatus alis Somnus,

    Tib. 2, 1, 89:

    me jocundis Sopor impulit alis,

    Prop. 1, 3, 45:

    Madidis Notus evolat alis,

    Ov. M. 1, 264.—Of sails:

    velorum pandimus alas,

    Verg. A. 3, 520.—Of oars:

    classis centenis remiget alis,

    Prop. 4, 6, 47:

    remigium alarum,

    Verg. A. 1, 301 (cf. Hom. Od. 11, 125);

    so inversely remi is used of wings: super fluctus alarum insistere remis,

    Ov. M. 5, 558 (cf. pterois eressei, Eur. Iphig. Taur. 289; Aeschyl. Agam. 52; and cf. Lucr. 6, 743). —Of wind and lightning:

    Nisus Emicat et ventis et fulminis ocior alis,

    Verg. A. 5, 319 al. —
    II.
    Transf.
    A.
    In man, the upper and under part of the arm, where it unites with the shoulder; the armpit, Liv. 9, 41; 30, 34:

    aliquid sub alā portare,

    Hor. Ep. 1, 13, 12:

    hirquinae,

    Plaut. Poen. 4, 2, 51:

    hirsutae,

    Hor. Epod. 12, 5:

    halitus oris et alarum vitia,

    Plin. 21, 20, 83, § 142:

    virus alarum et sudores,

    id. 35, 15, 52, § 185:

    sudor alarum,

    Petr. 128 (many Romans were accustomed to pluck out the hair from the armpits, Sen. Ep. 114; Juv. 11, 157; v. alipilus).—
    B.
    In animals, the hollow where the foreleg is joined to the shoulder; the shoulder - blade. —Of elephants, Plin. 11, 40, 95, § 324.—Of frogs, Plin. 9, 51, 74, § 159.—
    C.
    In trees and plants, the hollow where the branch unites with the stem, Plin. 16, 7, 10, § 29; so id. 22, 18, 21, § 45; 25, 5, 18, § 38 al.—
    D.
    In buildings, the wings, the side apartments on the right and left of the court, the side halls or porches, the colonnades; called also in Gr. ptera, Vitr. 6, 4, 137; 4, 7, 92.—
    E.
    In milit. lang., the wing of an army (thus conceived of as a bird of prey), commonly composed of the Roman cavalry and the troops of the allies, esp. their horsemen; hence, alarii in contrast with legionarii, and separated from them in enumeration, also having a leader, called praefectus alae, Tac. H. 2, 59 al.; cf. Lips. de Milit. Rom. 1, 10 Manut.; Cic. Fam. 2, 17 fin.; Herz. ad Caes. B. G. 1, 51; Smith, Dict. Antiq.; Cincius ap. Gell. 16, 4, 6; cf. Gell. 10, 9, 1:

    Alae, equites: ob hoc alae dicti, quia pedites tegunt alarum vice,

    Serv. ad Verg. A. 4, 121: peditatu, equitibus atque alis cum hostium legionibus pugnavit, Cato ap. Gell. 15, 9, 5; Cic. Off. 2, 13, 45:

    dextera ala (in alas divisum socialem exercitum habebat) in primā acie locata est,

    Liv. 31, 21; Vell. 2, 117 al.—An ala, as a military division, usu. consisted of about 500 men, Liv. 10, 29.
    Such alae gave names to several towns, since they were either levied from them, quartered in them, or, after the expiration of their time of service, received the lands of such towns.
    —So, Ala Flaviana, Ala Nova, et saep. (cf. castrum, II. 1. fin.).

    Lewis & Short latin dictionary > ala

  • 6 

    āla, ae, f. [pour axla, cf. axila] - voir hors site ala. [st1]1 [-] aile (d'un oiseau).    - meae alae pennas non habent, Plaut.: mes ailes n'ont pas de plumes.    - plaudere alis, Virg.: battre des ailes.    - au fig. velorum pandimus alas, Virg. En. 3: nous déployons les ailes de nos voiles.    - pedibus timor addidit alas, Virg.: la peur lui donnait des ailes.    - seu mors atris circumvolat alis, Hor.: soit que la Mort m'environne de ses ailes noires.    - tu viperam sub ala nutricas, Petr.: tu nourris une vipère dans ton sein?    - me jucundis sopor impulit alis, Prop.: le sommeil m'a poussée d'une aile propice. [st1]2 [-] épaule, aisselle, bras.    - portare sub ala, Hor.: porter sous son bras.    - numquid alarum negligens sudor? Petr.: est-ce, par négligence, un peu de transpiration sous mes aisselles? [st1]3 [-] aile d'une armée (composée ordinairement de troupes auxiliaires).    - ala dextra: aile droite.    - ala sinistra: aile gauche. [st1]4 [-] aile de cavalerie, corps de cavalerie (de cinq cents hommes environ); escadrons; bande d'hommes à cheval (chasseurs).    - praeficere aliquem alae, Cic. Off. 2: placer qqn à la tête d'un escadron.    - novissimo tempore praefuit etiam alterae (= alteri) equitum alae, Nep.: dans les derniers temps, il eut en outre le commandement de l'un des deux corps de cavalerie.    - dum trepidant alae, saltusque indagine cingunt, Virg. En. 4: tandis que les cavaliers s'affairent à entourer les taillis de filets. [st1]5 [-] Vitr. aile (d'un bâtiment), portique latéral, colonnade.    - cf. gr. πτερά. [st1]6 [-] Plin. cavité (chez les quadrupèdes) où la cuisse de devant se rattache au poitrail; nageoire (de poisson). [st1]7 [-] Plin. angle formé par l'insertion d'une feuille ou d'une branche à la tige, fourchon. [st1]8 [-] Ala Nova, ae, f.: Alanova (ville de Pannonie).    - d'autres villes (Ala Flaviana...) sont dénommées de la même façon: il s'agit de villes où ont séjourné des soldats jusqu'à la fin de leur service; cf. Castra...

    Dictionarium latinogallicum > 

  • 7 āla

        āla ae, f    [for * axla; dim. of axis], a wing: aquila suspensis demissa leniter alis, L.: stridentes, V. — Fig.: mors alis circumvolat atris, H.: furva, Tb.: iocunda, Pr.: fulminis ocior alis, V.: timor addidit alas, i. e. speed, V.—Of sails: velorum pandimus alas, V.—In man, the armpit, L.: aliquid sub alā portare, H.—Of an army, the wing, usu. including the cavalry and the auxiliaries, C., L. — A division of cavalry: Campanorum, L.: mille ferme equitum, L.—Poet.: Dum trepidant alae, while the troops are in hot pursuit, V.
    * * *
    wing; upper arm/foreleg/fin; armpit; squadron (cavalry), flank, army's wing

    Latin-English dictionary > āla

  • 8 ala

    āla, ae f.
    1)
    alas explicare M (expandere PM) — раскрыть крылья
    б) перен. край паруса ( velorum pandere alas V)
    2) плечо, у животных передняя лопатка PM etc.; бот. влагалище, пазуха ( alae foliorum PM)
    6) крыло, фланг (dextra, sinistra L); фланговое прикрытие легиона ( вначалеотряд римск. конницы в 300 чел., впоследствииотряд внеиталийских союзников в 500—1000 чел. — a. Numidarum L)

    Латинско-русский словарь > ala

  • 9 explodo

    ex-plōdo ( explaudo), plōsī, plōsum, ere [ plaudo ]
    1) прогонять шумом (noctem explaudentes alae, ?sc. galli Lcr); ошикать, освистать ( histrio exsibilatur et exploditur C)
    3) осуждать, порицать, не одобрять, отвергать ( sententiam C)

    Латинско-русский словарь > explodo

  • 10 hircinus

    hircīnus, a, um [ hircus ]
    1) козлиный (barba Pl, Amm)
    2) козловый (folles H, PM)

    Латинско-русский словарь > hircinus

  • 11 olorinus

    olōrīnus, a, um [ olor I \]
    лебединый (alae O; pennae V; color PM; cantus Sid)

    Латинско-русский словарь > olorinus

  • 12 penna

    Латинско-русский словарь > penna

  • 13 plantaris

    Латинско-русский словарь > plantaris

  • 14 spatior

    ātus sum, ārī depon. [ spatium ]
    1) идти, шествовать ( ad aras V); прохаживаться, прогуливаться ( in xysto C)
    2) расширяться ( alae spatiantes O); распространяться ( radīces spatiantur PM): развиваться, усиливаться (vires morbi, antequam spatientur, opprimere Sen)

    Латинско-русский словарь > spatior

  • 15 subbrachia

    sub-brachia, ōrum n. (= alae)

    Латинско-русский словарь > subbrachia

  • 16 suspensus

    1. suspēnsus, a, um
    part. pf. к suspendo
    2. adj.
    4) скользящий, чуть прикасающийся (per undas Poëta ap. C; fluctu s. V)
    suspenso (digitis) gradu Ter, H и suspenso pede Phна цыпочках
    suspensa manu PJ — осторожно, слегка
    aliquid suspensum habere ex aliquā re C — считать что-л. зависимым от чего-л.
    6) висящий, висячий
    rupes suspensa saxis V — утёс, нависший над скалами
    Roma cenaculis suspensa C — Рим, ютящийся по чердакам
    7) колеблющийся, нерешительный, неуверенный
    s. metu L — нерешительный от страха, оробевший
    suspensum aliquem habere (tenere) C — держать кого-л. в неведении или в недоумении
    in suspensum relinquere Sen, PJ — оставлять нерешённым, т. е. в прежнем положении
    inter spem metumque s. L — колеблющийся между надеждой и страхом, т. е. питающий смешанную со страхом надежду
    quid ageretur s. Hirt — не понимающий, что происходит
    8) тревожный, обеспокоенный ( vultus C); робкий ( timor O)
    aliquem suspensum terrere V — пугать и расстраивать кого-л.
    9) утихший, слабый ( aura Lcr)

    Латинско-русский словарь > suspensus

  • 17 trepido

    āvī, ātum, āre [ trepidus ]
    1) дрожать ( metu V); содрогаться, трепетать ( corde suo Enn); трепыхаться, биться ( alae trepĭdant V)
    2) мигать, мерцать ( flammae trepidant H)
    3) бурлить, струиться ( aqua trepidat cum murmure H)
    4) суетиться, волноваться, суетливо спешить
    t. ad excipiendum aliquem L — стремительно бросаться навстречу кому-л.
    ne trepidate meas, Teucri, defendere naves V — не торопитесь в смятении, тевкры, защищать мои суда
    5) быть в страхе, бояться (aliquā re L, O etc. и aliquid J, SenT, Ap; facere aliquid St, Aug)
    6) колебаться, метаться ( per alia atque alia consilia L)

    Латинско-русский словарь > trepido

  • 18 velificor

    vēlificor, ātus sum, ārī depon. [ velum I + facio ]
    1) распускать паруса, плыть на парусах
    ratis velificata ad infernos lacūs Prp — ладья (Харона), плывущая к подземным озёрам
    2) способствовать, содействовать (alicui, alicui rei C, Fl)

    Латинско-русский словарь > velificor

  • 19 viscatus

    Латинско-русский словарь > viscatus

  • 20 converto

    con-verto (vorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ere, umkehren, umwenden, umdrehen, od. m. Bezug auf das Ziel, hinkehren, hinwenden, hindrehen, refl. se convertere od. bl. convertere u. Passiv converti medial = sich um- od. hinkehren usw., I) eig.: 1) nach der andern Seite (nach vorn od. nach hinten, nach oben od. nach unten) od. nach irgend einer Seite um- od. hinkehren, a) übh.: aculeum (im Bilde, aculeum testimonii sui), Cic.: arcum, Verg.: baculum (zB. converso baculo alci oculos tundere), Cic.: cardinem, Verg.: cuspidem, Verg.: manum, Quint.: fenum, umwenden, wenden, Col.: vulvas conversas corrigere, die Umstülpung der Gebärmutter, Plin. – u. refl., cum se convertit (v. Pers.), Suet. – u. Passiv medial, si facile convertitur (aeger), Cels.: in delubris deûm suā sponte signa conversa, Val. Max. – m. Ang. wohin? durch Advv. od. Praepp., corpus huc illucve, Cels.: uncos deorsum, Cels.: corpus in nullam partem, Cels.: gladium in se, Val. Max.: infantem in caput, in pedes, Cels.: naves in eam partem, quo ventus fert, Caes.: colla ad freta, Ov.: palam anuli ad palmam, Cic.: poet. m. Dat., luna potest... id lumen convertere nobis (nach uns), Lucr. 5, 704. – tigna duo contra vim atque impetum fluminis conversa, Caes.: omnem eam materiam, quae erat caesa, conversam ad hostem collocabat, Caes.: calix ad latus praetereuntis aquae conversus, Frontin. – refl., simulacrum Victoriae, quod ante ad simulacrum Minervae spectavisset, ad valvas se templi limenque convertisse, Caes. – Passiv medial, ima pars pedis in exteriorem partem convertitur (dreht sich), Cels.: manus ad pollicem aut minimum digitum convertitur (neigt sich), Cels.: ore conversus in terram (v. einem Tiere), Mela: conversi oculos inter se atque ora tenebant, Verg.: poet. m. Dat., zephyro (nach Westen) convertitur ales, Lucan. 9, 689. – So nun bes. α) in den milit. t. t.: c. signa, mit den Feldzeichen kehrt machen, eine Schwenkung machen, schwenken (s. Schneider Caes. b. G. 2, 26, 1. Drak. Liv. 3, 54, 10), zB. conversis signis retro in urbem reditur, Liv.: Romani conversa signa bipertito intulerunt, machten eine Frontveränderung und drangen in zwei Kolonnen vor, Caes.: signa ad hostem converti (dem F. die Spitze bieten) aciemque dirigi iubet, Caes. – so auch nostri rursus conversi, kehrt-, Front machend, dem Feinde die Stirn bietend, Caes. – c. terga, c. se, kehrtmachen = fliehen, Caes. – c. aciem, die (feindl.) (Schlachtordnung werfen, Liv.: u. so paucos nostros c. et insequi (v. Feinde), Hirt. b. G.: fugatae alae, conversae cohortes sunt, Vell.: cum hostium acies a sinistro cornu (auf dem l. Fl.) pulsa atque in fugam conversa esset, Caes. – β) als rhet. t. t., die Worte umstellen, versetzen, non modo mutare quaedam verba, sed extendere, corripere, convertere, dividere cogitur (poësis), Quint. 10, 1, 29. – γ) refl., convertere se od. b1. convertere od. Passiv medial converti ad alqm, in der Unterhaltung, in der Rede sich zu od. an jmd. wenden, rursus ad illum te converte et quaere etc., Cic.: ad eum convertit et... inquit, Gell.: itaque modo ad eum conversus quaerebat etc., Liv.: conversus ad suos... inquit, Val. Max.: deinde conversus ad nos, ›επιστήσατε quid facere debeamus‹, Plin. ep.

    b) in der Bewegung, im Gange umkehren, umwenden, hinkehren, hinwenden, c. iter, Val. Max. (vgl. unten no. α): vias, Verg.: fugam, von der Fl. umkehren (= die Fl. einstellen), Verg. – vox boum Herculem convertit, bewog den H. umzukehren, Liv. – refl., c. se, umkehren, umwenden, Plin. ep. u. Suet.: se in porticu, Cic. – m. Ang. von wo? u. wohin: ex hoc cursu sceleris iter c. ad fugam atque in exsilium, Cic.: cursum ad septentrionem (v. einem Flusse), Mela. – refl., se convertere u. Passiv converti medial, sich hinwenden, c. se od. converti domum, Komik.; vgl. conversa domum lintea dare, Hor.: imago convertitur eodem, Lucr.: hinc se in Asiam c., Cic. – So nun bes.: α) als milit. t. t.: c. iter, umwenden, Caes. – c. iter in provinciam, Caes.: iter ad urbem, Lucan.: iter ad depopulandam Acarnaniam, Liv.: omnem multitudinem ad alqm, Caes.: hostem in se ab alqo, Curt. – u. refl., teils conv. se, zB. c. se in Phrygiam, Nep.: c. se ad montes, Caes.: subito se c. ad Cassium in Thessaliam, Caes.: ad hunc se a Pulione omnis multitudo (hostium) convertit, Caes. – teils ohne se, zB. convertit cum paucis ad equites, Sall.: convertit cum omni multitudine in regnum suum, Sall. – u. medial, omnis vis Romana Veios conversa est, Liv.: omnis Volscorum in se conversus impetus, Val. Max. – β) als t. t. der Wasserbaukunst, hinleiten, inchoabat piscinam a Miseno ad Avernum lacum, quo quidquid totis Baiis calidarum esset converteretur, Suet.: ut ex totis regionibus in quam (regionem) necessitas incubuerit converti possit praesidium aquarum abundantius, Frontin. – γ) etw. heimlich wo hinwenden, c. pecuniam publicam domum suam, unterschlagen, Cic. Verr. 3, 176.

    c) (bes. als geogr. t. t.) Passiv converti medial od. conversum esse, der örtl. Richtung od. Lage nach sich hinwenden, sich hinziehen, hinliegen, hingehen, m. Ang. wohin? durch ad od. in u. Akk. auch zugl. m. Ang. von wo? durch ab u. Abl., inde ad meridiem iter convertitur usque ad Megaram, Mela: deinde ad septentriones toto latere terra convertitur a Celtico promunturio ad Scythicum usque, Mela. – spelunca conversa ad aquilonem, Cic.: stabula ad medium conversa diem, Verg.: alter conversus in contrariam partem erat vallus, Caes.: Pyrenaeus in terras fronte conversus, Mela: conversis inter se pedibus stare, Gegenfüßler sein, Plin.

    2) im Kreise umdrehen, herumdrehen, refl. se convertere u. Passiv converti medial = sich umdrehen, sich herumdrehen, a) übh.: is (modiolus) habenā quasi terebra convertitur, Cels.: axes ut in torcularibus conversi, Cels. – b) einen Weltkörper, quae (terra) circum axem se summā celeritate convertit et torquet, Cic.: in infimo orbe luna solis radiis accensa convertitur, Cic.: invenies supero convertier orbe quinque (sidera) pari spatio, Cic. poët. – einen Kreisumlauf der Zeit umdrehen = erfüllen, vollenden, cum aetas tua septenos octiens solis anfractus reditusque converterit, Cic.: huius quidem anni nondum vigesimam partem scito esse conversam, Cic. – c) die Haare kräuseln, crines calamistro, Petron. 102, 15.

    II) übtr.: 1) im allg., nach od. zu einem Ggstde., gegen einen Ggstd. hinkehren, hinwenden, hinrichten, ihm zuwenden, auf einen Ggstd. übertragen u. dgl., refl. se convertere od. bl. convertere u. Passiv converti medial = sich hinwenden, sich zuwenden, m. Ang. wohin? durch in od. ad u. Akk., a) übh.: quas (duas legiones) ab itinere Asiae Syriaeque ad suam potestatem dominatumque converterat, Caes.: c. in se unum omnium vires, Liv.: ad equestrem ordinem atque in ceteros ordines easdem vitae condiciones, übertragen auf usw., Cic.: Iovem O. M. precatus sum, ut, si quid adversi populo Romano immineret, totum in domum meam converteretur, Val. Max. – c. orationem ad Aeschinem in prooemio, an Ä. richten, Quint.: tum omnem orationem traduxi et converti in increpandam Caepionis fugam, in deplorandum interitum exercitus, habe gerichtet auf usw., Cic. – refl. ( ohne se) od. Passiv medial, ad uxorem Liviam convertere, sich wenden an usw., Tac. ann. 4, 3: sine advocatis in amicitiam atque in gratiam convortimus, Plaut.: (v. Redner, Schriftsteller) ab ea sententia, quam proposuimus, convertimus (wenden wir uns) ad aliquam personam aut rem, Rutil. Lup.; vgl. medial gratulabor tibi prius, deinde ad me convertar, will ich mich zu mir (zur Besprechung meiner Angelegenheiten) wenden, Cic. – omnis est risus in iudicem conversus, wendete sich gegen den R., Cic.

    b) den Blick, die Aufmerksamkeit, die Gedanken hinwenden, hinrichten, hinlenken, gew. m. Ang. wohin? durch Advv. od. durch ad od. in u. Akk., α) den eigenen Blick usw., omnes convertere oculos Itali, wendeten dahin den Blick, Verg.: ut (oculi) aspectum quo vellent facile converterent, Cic.: c. ad tribunum militum centurionesque ora (v. den Soldaten), Caes.: video in me omnium vestrûm ora atque oculos esse conversos, Cic.: illud intellego omnium ora in me conversa esse, Sall. – β) eines andern Blick usw. od. jmd. mit seinem Blicke usw. auf sich hinlenken, αα) jmds. Blick usw., teils m. ad od. in se, zB. finitimis ad se gentibus ora, Lucr.: omnium oculos ad od. in se, Nep. u. Curt.: omnium oculos animosque in semet, Curt.: certamine ac studiis in se animum adulescentis, Liv. – teils ohne ad od. in se, zB. oculos hominum, Liv.: vulgi ora, Hor.: animos, Liv.: hominum oculos fulgore purpureae abollae, Suet. – ββ) jmd. mit seinem Blicke, teils mit in se, zB. omnem exercitum in se, Liv.: totum terrarum orbem in se, Verg.: omnium mentes in se, Flor. – teils ohne in se, zB. civitatem (v. fremden Gesandten), Liv.: omnes, Liv.

    c) Geist, Sinn, Gemüt, Neigung, Eifer, Sorge, Hoffnung auf einen Ggstd. hinwenden, hinrichten, ihm zuwenden, m. Ang. wohin? worauf? durch ad od. in u. Akk.; m. Ang. von wo? durch Advv. od. durch ab u. Abl. od. durch bl. Abl., α) den eigenen Geist usw.: omne ingenium ac studium suum ad causas agendas, Tac.: animum ad urbana negotia, Liv.: animos ad agrum colendum, Liv.: animum ad publicam a privata curam, Liv. – omne studium curamque ad hanc scribendi operam, Cic.: omnem spem melioris status ad eorum fidem, Cic.: omnia in bellum consilia, Curt. – refl. se convertere od. bl. convertere u. Passiv converti medial, sich hinwenden, sich hinrichten, sich zuwenden, c. se ad philosophos, Cic.: se ad otium pacemque, Cic.: totum se ad alcis voluntatem nutumque, Cic.; vgl. (medial) animus alcis ad alterius non modo sensum ac voluntatem, sed etiam vultum atque nutum convertitur, Cic.: ceteri ad sapientiora convertere, Tac. ann. 3, 55. – omni civitate in eam curam conversā, Liv.: ad haec consultanda a vi atque armis converti (v. Volke), Liv.: conversus hinc ad ordinandum rei publicae statum, Suet.: quo facilius virginum mulierumque mens a libidine ad pudicitiam converteretur, Val. Max. – convertere ad nostros (amicos), wende dich nun zu unsern Fr. (= gedenke nun bei Beförderungen unserer Fr.), Plin. ep. 2, 13, 3. – u. so bes. conv. se od. bl. conv. ad od. in alqm, als Verehrer od. Anhänger im Staate jmdm. sich zuwenden, zufallen, conv. se ad alqm, Nep. Att. 8, 1: bl. conv. ad alqm, Cic. Planc. 50. Tac. ann. 12, 18: conv. se in alqm, Cic. de rep. 6, 12. Sen. de clem. 1, 4, 3: ebenso Passiv medial, cuncta ad victoris opes conversa, Tac. hist. 3, 44. – β) jmds. Geist (geistige Aufmerksamkeit) usw. od. jmd.: ut ab eo, quod agitur, avertat animos; ut saepe in hilaritatem risumque convertat, Cic.: c. animos imperitorum ad deorum cultum a vitae pravitate, Cic.: alqm ad fidem Christi, zum christlichen Glauben bekehren, Hier. in Philem. 5, 10 u. 11: in bellum Etruscum intentam civitatem c. ad Volscos, Liv.: homines a consuetudine subito c. et ad diversas rationes vitae traducere, Cic. – bl. c. alqm, jmd. auf andere Gedanken bringen, Suet. Dom. 16, 2. – v. lebl. Subjj., (res) totos ad se convertit et rapit, Cic. de off. 2, 37. – u. insbes., jmd. einem als polit. Anhänger zuwenden, fama huius rei convertit ad Masinissam Numidas, Liv. 29, 30, 7.

    d) etw. einer Bestimmung, einem Zwecke zuwenden, zu etw. verwenden, α) lebl. Objj.: in suam rem aliena, Cic.: reditum in Domitiani loculos (Schatulle), Frontin.: pecuniam ad usus suos, ICt.: rationem in fraudem malitiamque, Cic.: tempora ad quietem refectionemque data in acerrimum laborem, Quint.: mandatum ad suum commodum, Cic.: copias eas ad patriae periculum, Brut. in Cic. ep.: scribendi facultatem ad alia opera, Quint. – β) leb. Wesen: ad continendas custodias plures commilitones, Traian. in Plin. ep. 10, 20 (31) in.

    e) etw. nach der u. der Seite wenden, verkehren, m. Ang. wohin? durch in od. ad m. Akk., α) in der Beurteilung: si quid per iocum dixi, nolito in serium convertere, Plaut.: nolite fortunam convertere in culpam (zur Sch. anrechnen), neque regis iniuriam huius crimen putare, Cic. – β) in der Ausführung, quod ad perniciem suam fuerat cogitatum, id ad salutem convertit (v. Datames), Nep.: alterum (auxilium) ad perniciem meam erat a vobis consulibus conversum, Cic.: non posse iam ad salutem converti hoc malum, Ter. – oft refl. convertere od. Passiv converti medial, sich verkehren, sich wenden, ausschlagen, umschlagen, sed hoc vitium huic in bonum convertebat, Cic.: ne ista vobis mansuetudo et misericordia, si illi arma ceperint, in miseriam convortat, Sall. – in quartanam conversa vis est morbi, Cic.: quod crimen esse voluisti, id totum vides in laudem conversum esse, Cic.: istius poena omnis oculorum ad caecitatem mentis est conversa, Cic.

    2) prägn., etw. so wenden, daß ein Wechsel, eine Änderung eintritt, etw. umkehren, umändern, umwandeln, bei Ang. wohin? m. in u. Akk., a) übh.: α) physisch, si antequam tumor discutiatur in suppurationem convertitur, in Eiter umgesetzt wird, übergeht, Col. 6, 17, 6. – β) jmds. Gemüt, umwandeln, umstimmen, animos permovere et c., Cic.: v. lebl. Subjj., nova religio iurandi mentes militum convertit, Caes. – Pass., umgestimmt werden, umschlagen, einen Umschlag erleiden, animus aeger avaritiā facile conversus est, Sall.: hāc oratione habitā mirum in modum conversae sunt omnium mentes, Caes.: quid est tam potens tamque magnificum, populi motus, iudicum religiones, senatus gravitatem unius oratione converti? Cic. de or. 1, 31: conversi animum vultumque, Tac. hist. 1, 85. – γ) Zustände, rem publicam, Cic.: hunc ordinem, Quint.: praemia Metelli in pestem, Sall.: omne beneficium in iniuriam, Sen.: v. lebl. Subjj., non fas nefasque, non humanam vicem convertere valere (v. einem Zaubertrank), Hor.: tot opes, tot gaudia dies unus in adversa convertit, Plin. ep.: odium c. in amorem (v. der Freundschaft), Val. Max.: possitne eloquentia commutatione aliquā converti in infantiam, Cic. – refl., se conv. u. bl. conv., sich verkehren, sich umändern, umschlagen, (s. Piderit Cic. Brut. 141), cavendum, ne in graves inimicitias convertant se amicitiae, Cic.: ubi regium imperium in superbiam dominationemque se convertit, Sall.: num virtus in vitium possit convertere, Cic.: hoc vitium huic uni in bonum convertebat, Cic.: nec in falsum e vero praeterita possunt convertere, Cic. – ebenso Passiv converti medial, vide, quam conversa res sit, Cic.: conversa subito fortuna est, Nep.: non posse iam ad salutem converti hoc malum, Ter.: indigne ferunt illam clementiam mansuetudinemque nostri imperii tantam in crudelitatem inhumanitatemque esse conversam, Cic. – δ) als rhet. t. t., den Ausdruck mit einem andern vertauschend künstlich umwandeln, conversa oratio atque mutata, Cic.: convertendi genus, Cic. – ε) als gramm. t. t., casus conversi = casus obliqui, die abgewandelten Kasusformen, Cic. de nat. deor. 2, 64. – ζ) als milit. t. t., castra castris c., Lager mit Lager vertauschen = fortrückend immer neue Lager aufschlagen, Caes. b. c. 1, 81, 3.

    b) seinem ganzen Wesen, seiner Gestalt nach verwandeln, umgestalten, refl. se convertere od. Passiv converti medial = sich verwandeln, tellus induit ignotas hominum conversa figuras, Ov. met. 1, 86 sq. – gew. m. in u. Akk., terras in freti formam, Ov.: in bovem Io, Inachi filiam, Lact.: Hecubam putant propter animi acerbitatem fingi in canem esse conversam, Cic.: figura canis, in quam Hecuba conversa traditur, Mela: mater in ursae speciem conversa, Hyg.: mugitu bovis in sermonem humanum converso, Val. Max.: hominum simulacra ferarumque in silicem ex ipsis visā conversa Medusā, Ov.: in cinerem favillasque converti, Firm. math. – refl., teils conv. se, zB. se in hominem (v. einer Gottheit), Ter.: se in anum (alte Frau), Hyg.: se in taurum, Hyg.: se ex homine in beluam, Cic.: si omnium pecudum exta eodem tempore in eundem habitum se coloremque converterent, Cic. – teils bl. conv., zB. c. in mulierem, Rutil. Lup. – u. Passiv medial, deo converso in pretium (v. Jupiter), Hor.

    c) aus einer Sprache in eine andere umwandeln = übertragen, übersetzen, verdolmetschen, gew. m. de od. ex u. Abl. u. m. in u. Akk., aliqua de Graecis, Cic.: orationes e Graeco, Cic.: ex Atticis duorum eloquentissimorum nobilissimas orationes, Cic.: illa in Latinum, Cic.: librum e Graeco in Latinum, Cic. – im Zshg. auch ohne Angabe woraus od. wohin? Electra (Sophoclis) male conversa, Cic.: carmina Arati ea, quae a te admodum adulescentulo conversa ita me delectant, quia Latina sunt, ut etc., Cic. – / Parag. Infin. convertier, Lucr. 1, 796. Cic. Arat. 269 (515).

    lateinisch-deutsches > converto

См. также в других словарях:

  • Alae — (lat.), Mehrzahl von Ala, s.d …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Alae —   [lateinisch »Flügel«], Singular Ala die, , im römischen Wohnhaus zwei Räume ohne Eingangswand seitlich des Atriums …   Universal-Lexikon

  • ALAE — I. ALAE Araphenides, Graece, Α᾿λαὶ Α᾿ραφηνίδες, locus itidem Atticae, pars Aegeidis tribus, Braurone, et Marathone non procul, ubi Templum olim et statua Dianae Tauricae, cuius meminêre Euripides et Callimachus. Ibid. II. ALAE Urbs Ciliciae,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Alae — Original name in latin Alae Name in other language Alae, Alai State code PH Continent/City Asia/Manila longitude 8.42444 latitude 124.81278 altitude 420 Population 5121 Date 2012 01 17 …   Cities with a population over 1000 database

  • Alae de Shia — Personaje de Memorias de Idhún Creador(es) Laura Gallego García Información Raza Humana …   Wikipedia Español

  • ALAE Aexonides — locus Atticae, ad Tribum Cecropidem pertinens, haud procul Athenis, prope Aexonem, unde ei nomen. Graece Α᾿λαὶ Αἰξονίδες, unde Α᾿λαιὲυς, qui de hoc demo. Inscr. Athenis in theatro Bacchi, Ν Ι Κ Ω Ν Λ Υ Σ Ι Ο Υ Α Λ Α Ι Ε Υ Σ. Vide quoque… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ALAE Cursorum — occurrunt primum apud Spartian. in Aelio Vero Imperat. c. 5. ubi Cursoribus suis exemplo Cupidinum alas apposuisse, cosque ventorum nominibus saepe vocitavisse, Boream alium, alium Notum, et item Aquiloncm aut Circium, coeterisque nominibus… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ALAE Draconum — vide infra, Alati Dracones …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ALAE Flaviae — vide Arae Flaviae …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ALAE in Templis — proprie sunt ad latera Aedis, columnarum ordines sive porticus, apud Vitruvium, l. 6. c. 4. Unde hodieque columnata Templorum latera Alas Galli vocant, les Ailes des Eglises. Strabo parietes sic vocat, qui utrimque pronaum circumcludebant, de… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ALAE in Vestibus — Graecis πτερὰ et πτέρυγες, anguli dicuntur, seu γωνίαι, cuiusmodi duas ab utroque latere pallium habebat, in parte inferiori, duas in superiori, inde quadrangulum vel τετράγωνον: Proprie tamen sic vocabantur anguli, qui circa imum vestis, ab… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»